အေသထြက္

လူနဲ႔လူခ်င္းေတာင္မွ
အင္အားနဲ႔နင္းေျခ
အာဏာေတြနဲ႔ ေအာ္ေငါက္
ဓနေငြနဲ႔ ပစ္ေပါက္ၿပီး
ေခ်ာ့တစ္ခါ ေျခာက္တစ္လွည့္မို႔
သူ႐ို႕ေတြ ေျခဖဝါးေအာက္
ေရာက္ၿမဲတိုင္း ဘဝေတြ
အခုေတာ့ျဖင့္ “ၿပီးပါၿပီ”… ေလ
ကမၺည္းစာေတြကို ကဗ်ာေတြစီလို႔
ငါမေသမီ ေရာက္ေအာင္ပို႔ခဲ့မယ္
ခ်ိဳ႕ငဲ့သူေတြ …
ဘယ္သူေသေသ
“ဒူေဝေဝ”… ေၾကးစည္ထုပါလို႔
သြားေလသူတို႔ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးခရီးမွာ
အတန္တန္ႀကီးသာ… မွာလိုက္ခ်င္ရဲ႕
သည္းေျခမဲ့ သတၱဝါေတြလို
နင္တို႔ေတြ အမွတ္မ႐ိွ
ေနာက္တစ္ခါ ျပန္မလာမိၾကေစနဲ႔
မခင္တြယ္ေလနဲ႔ေတာ့… ဒီတိုင္းေျပ
နာက်ည္းစရာေတြနဲ႔သာ ျပည့္ႏွက္လို႔
အဲဒီလူေတြလက္ေအာက္က
အေသထြက္ရ႐ွာတဲ့ ဘဝေတြ
လြတ္ရာကိုသာ သြားၾကေပေတာ့
နင္တို႔ေတြ ေသလို႔ၿပီးတဲ့ေနာက္
ငါ့အလွည့္ေရာက္တဲ့အခါ
မငဲ့မညွာ
ဆက္ဆက္သာ.. လိုက္လာခဲ့မွာမို႔
ေၾကးစည္ကိုသာ… နာနာထုပါလို႔
ငါတို႔လူ.. က်န္သူတခ်ိဳ႕ရယ္က
တစ္လွည့္… ငါ့ကိုပို႔ ။

                                          
    ႏိုင္ျမန္မာ
       ၂၉ ႏိုဝင္ဘာ ၂ဝ၁၃
(က်ဳပ္  တို႔  လူ  ႀကီး  “ ကို  ေက်ာ္ သူ ”  ၅ ၄  ႏွစ္  ျပည့္  ေမြး  ေန႔  အ  မွတ္  တ  ရ)