၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၁၇ ရက္ေန႔ ညတြင္ တုိင္းျပည္သို႔ ႏွစ္သစ္ကူး မိန္႔ခြန္း ေျပာ ၾကားရာ၌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း သည္ လူငယ္မ်ား အတြက္ ေအာက္ပါ ၾသဝါဒကို ထည့္ သြင္းျမြက္ ၾကားခဲ့၏။
”ေနာက္ၿပီးေတာ့ ကာ တုိင္းျပည္ မွာရိွတဲ့ လူငယ္စုကို ကြၽန္ေတာ္ စကား ေျပာျပ လိုတယ္။ ဒီ လူငယ္စုေတြဟာ ေတာ္လွန္ေရး စကားေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားေျပာ ၿပီး ေနၾကတယ္။ ေတာ္လွန္ ေရး ဆုိတာ ဘယ္ဟာကို ေတာ္လွန္ေရး ဆုိတာ ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာဖုိ႔ လို တယ္။ အခုလို အခါမ်ဳိး မွာ ဗမာျပည္လို တုိင္းျပည္မ်ဳိးမွာမို႔လို႔ လူငယ္ေတြဟာ ေတာ္ေတာ္တုိးတက္ေနႏုိင္တာပဲ။ အိႏိၵယမွာဆုိရင္ လူငယ္ေတြဟာ ဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိးေရာက္ဖုိ႔ အင္မတန္ ခဲယဥ္းတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ- လူႀကီးေတြက လူငယ္ေတြထက္ အရည္အခ်င္း အေတာ္အတန္ ရိွေနေတာ့ တုိးမေဖာက္ႏုိင္တဲ့ အေျခအေန ရိွတယ္။ အခု လူငယ္ေတြ ျမန္မာ ျပည္ရဲ႕ႏိုင္ငံေရး မွာ ထိပ္သီး ထိပ္တန္း ေရာက္ေနတယ္ ဆုိတာ လူငယ္ေတြ သိပ္ေတာ္လို႔ မဟုတ္ဘဲ လူႀကီးေတြ သိပ္ညံ့ လို႔ဆုိတာကို သိဖို႔လိုတယ္။
အဲဒီေတာ့ ကုိယ့္ကိုကိုယ္ သိပ္အထင္ႀကီး ဖို႔ မလိုဘူး။ အခုေနအခါမ်ဳိး မွာ က်ဳပ္တုိ႔ နားမလည္တဲ့ ကိစၥေတြ အမ်ားႀကီး ရိွေနတယ္။ အဲဒီေတာ့ နား မလည္တာေတြကို နားလည္ေအာင္ လုပ္ပါ။ တတ္ေယာင္ကား နဲ႔ေတာ္လွန္ေရး စကားေတြခ်ည္း တြင္တြင္သံုးၿပီး ေနာက္ဆံုး ေတာ္လွန္ေရးလည္း ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ ဒီေတာ့ ဒါမ်ဳိးကုိ ေရွာင္ဖို႔ လိုတယ္။ ဒီေတာ့ကာ အခုတုိင္းျပည္ ျပန္လည္ ထူ ေထာင္ေရး နဲ႔ လြတ္လပ္ေရးေတြ ကုိ လုပ္တဲ့ လုပ္ငန္းေတြမွာ စကားသိပ္မ်ားမ်ား မေျပာဘဲနဲ႔ အလုပ္ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ လုပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔ လို တယ္။
ဗမာျပည္မွာ ဆုိရင္ လူငယ္ေတြ ဟာ တစ္ေယာက္တည္း အေျပးၿပိဳင္ေနရတဲ့ သူေတြလို ၿပိဳင္ဘက္မရိွဘဲ အေျပး ၿပိဳင္ေနရတာပဲ။ အဲဒီလို ၿပိဳင္ဘက္ မရိွဘဲ အေျပးၿပိဳင္ေနရတဲ့ အထဲက ပန္း တုိင္ကို မေရာက္ႏုိင္လို႔ ရိွရင္ ငါတုိ႔ တစ္ေတြကုိ ရန္သူက ထ ေျခထုိးလို႔ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ငါတုိ႔ ေရွာ္လို႔သာ ဆုိတာ သိရမယ္။
ကြၽန္ေတာ္ ဒါေတြကို ေျပာေနရတာလည္းပဲ ေရွ႕ကို ဗမာျပည္ရဲ႕ အေရး ကို လိုလားလုိ႔ ေျပာေနရျခင္း ျဖစ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အဖို႔မွာဆုိရင္ ဗမာျပည္ လြတ္လပ္ေရးရတဲ့ တစ္ေန႔မွာ ကြၽန္ေတာ္ ႏုိင္ငံေရးက ထြက္ခ်င္ ထြက္မွာပဲ။ ထြက္ဖို႔ လည္း စိတ္ကူးေနတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အတိအလင္း ေျပာခ်င္တာက ဗမာျပည္က လူငယ္ေတြဟာ အရမ္းမဲ့အထင္ႀကီး ၿပီးေတာ့ကာ ကုိယ့္ တာဝန္ေတြကို မလုပ္ဘဲနဲ႔၊ စကားမ်ား မေနဘဲနဲ႔ မိမိတုိ႔ ေနာင္ေရးကို ေမွ်ာ္ေတြးၿပီး ဗမာ ျပည္ရဲ႕အက်ဳိးကို တကယ္လို လားတယ္ ဆုိရင္ လူငယ္ေတြဟာ ေတာ္လွန္ေရးစကားေတြ ေျပာတာေလွ်ာ့ၿပီးေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ တကယ့္အလုပ္ကို လုပ္ၾကစမ္း ပါဆုိ တာ ေျပာခဲ့ ခ်င္တယ္”။
၁၉၄၅ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၂ဝ ရက္ ေန႔တြင္ က်င္းပ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ဗမာ ႏုိင္ငံ လူငယ္မ်ား အစည္းအ႐ုံး ျပန္လည္ ဖြင့္လွစ္ပဲြတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း က ‘လူငယ္ေတြ ဘာလုပ္ သင့္သလဲ’ ဟူေသာ ျပႆနာ အတြက္ ေအာက္ပါ အတုိင္း ၾသဝါဒ မိန္႔ခြန္း ျမြက္ၾကားခဲ့ေလသည္။
”လူငယ္ေတြ အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာခ်င္တာက လူငယ္ေတြ တကယ္အလုပ္လုပ္ခ်င္ရင္ နာမည္ ပ်က္ေအာင္ မလုပ္ပါနဲ႔။ ေနာက္ၿပီး တစ္ခုရိွတာက စတန္႔လုပ္တာမ်ဳိး၊ လူၾကည့္ေကာင္းတဲ့ အလုပ္မ်ဳိး၊ နာမည္ ရမည့္ အလုပ္မ်ဳိးလုပ္ရင္ အလကားပဲ။ ေသေသခ်ာခ်ာ ထိထိေရာက္ေရာက္ အလုပ္လုပ္ၾကရင္ လူငယ္ေတြဟာ ၿမိဳ႕မွာခ်ည္းပဲ မေနဘဲ ေတာကိုလည္း သြားၿပီးေတာ့ အလုပ္လုပ္ ၾကပါ။
ၿမိဳ႕မွာ လုပ္ရင္ ထင္ေပၚတယ္။ လူသိမ်ားတယ္။ ဒါေပမဲ့ တကယ္ ထိေရာက္မွာက ေတာကိုသြားမွ ထိေရာက္မယ္။ အစိုးရကလည္း ၿမိဳ႕မွာရိွတဲ့ လူေတြရဲ႕ အေျခအေနကိုပဲ သိတယ္။ တုိ႔တုိင္းျပည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းလုပ္ရင္ ၿမိဳ႕မွာေတာ့ ေအာင္မွာပဲ။ ၿပီးေတာ့ ထူေထာင္ေရး ေတြလည္း ၿမိဳ႕မွာေတာ့ ျမန္ျမန္ၿပီးမွာပဲ။
သို႔ေသာ္ ေတာမွာက ဘယ္သူမွမေရာက္ေတာ့ အညံ့ဆံုး ဘဝျဖစ္ေနရမွာပဲ။ အေျခအေန မသိေတာ့ ဘယ္သူကမွ လုပ္ေပးေဖာ္ မရိွဘူး။ ေတာကိုသြား ၿပီး အလုပ္လုပ္ရမယ္ဆိုရင္ ပိုထိေရာက္ မယ္။ ၿမိဳ႕မွာလုပ္မယ့္ လူေတြ လည္း ျပည့္ လို႔။ ခင္ဗ်ား တုိ႔ေတာ့ ႀကိဳက္ေတာ့ ႀကိဳက္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆုိေတာ့ ႏိုင္ငံေရးသမားလည္း ဒီလိုပဲ ဘုန္းႀကီးေတြလည္း ဒီလိုပဲ ၿမိဳ႕ခ်ည္းပဲ ကပ္ခ်င္တယ္။ ဘုန္းႀကီးေတြ သာသနာျပဳစမ္းပါ ဆုိရင္ ေတာထဲေတာင္ထဲ မသြားခ်င္ဘူး။ ဆြမ္းေတြ ဘာေတြ မရလို႔။ ဟင္း ေကာင္းမရလို႔၊ သြားတဲ့အခါ ေမာ္ေတာ္ ကားလည္း မစီးႏုိင္လို႔။ ရန္ကုန္မွာဆိုရင္ ေမာ္ေတာ္ကားရမယ္၊ ၾကက္သား၊ဝက္သား နဲ႔ အၿမဲတမ္း ေကာင္းေကာင္း မြန္မြန္စားရမယ္။ ေတာ္သလို ဟင္းနဲ႔ ဆြမ္းနဲ႔ပဲ တင္းတိမ္ႏုိင္ရမယ္။ ကုန္း ေၾကာင္းသြားႏုိင္ရမယ္။
တုိင္းျပည္အတြက္ လုပ္ရာမွာ အလြန္ထိေရာက္တာက ေတာက ပိုထိေရာက္တယ္။ ဒါေတာ့ မွန္တဲ့အတုိင္း ေျပာေနတာ။ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ဘယ္သူမွ လုပ္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဥပမာ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ သူတုိ႔နယ္ကရိွတဲ့ ၿမိဳ႕နဲ႔ ရန္ကုန္လာတဲ့အေခါက္နဲ႔ ဆုိရင္ ဒီလာတဲ့အခါက ပိုမ်ားတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ ရန္ကုန္ ခဏခဏလာၿပီး ေနရာလုေနၾက တာလဲ။ ဒီလိုပဲ လူငယ္ေတြလည္း ၿမိဳ႕ေနရင္ ပိုထင္ ေပၚတယ္၊ စားစရာေသာက္စရာ ေကာင္းတယ္ဆုိၿပီး ၿမိဳ႕ခိုမေနဘဲ တကယ္ အလုပ္လုပ္ခ်င္ၾကရင္ ေတာကိုသြားၾက ဖုိ႔ပဲ။ ဟိုအရင္ ၁၉၃ဝ ခုတုန္းက ဗမာေတြဟာ ဒီေနရာမွာ ေခါက္ဆဲြဆုိင္ တည္ေထာင္ရင္ ဒီေနရာမွာဘဲ ဗမာဆုိင္ တစ္ဆုိင္ ထပ္ၿပီးလာတယ္။ ဒီျပင္ ေနရာေတြ အမ်ားႀကီး ျပည့္လို႔ရိွတယ္။ ဆုိင္ သက္သက္ မရိွတဲ့ေနရာ သြားမေရာင္း ဘူး။ ဗမာ့ အက်င့္က ဒီလိုရိွတယ္။ ဒီလုိ အလုပ္လုပ္ခ်င္ရင္ လုပ္စရာ ေနရာေတြဟာ ျပည့္လို႔၊ မလုပ္ခ်င္ဘူး ဆုိရင္ေတာ့ မတတ္ႏုိင္ဘူး။ လုပ္ခ်င္ရင္ လုပ္စရာ ေတြ ျပည့္လို႔။
စစ္ၿပီး ဗမာျပည္မွာ ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းေတြ အမ်ား ရိွတယ္။ ပညာေရးဘက္က၊ က်န္းမာေရးဘက္က အမ်ား ရိွတယ္။ တကယ္လုပ္ရင္ ၿမိဳ႕မေနပါ နဲ႔။ ေတာ သြားၾကပါ။ နာမည္ျဖစ္႐ုံ၊ စတန္႔ ျဖစ္႐ုံ လုပ္ခ်င္ရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အခုရိွတဲ့ အေျခအတုိင္းပဲ လုပ္ၾက၊ ဗမာျပည္ေတာ့ ႀကီးပြား မွာ မဟုတ္ဘူး။
ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ဗမာျပည္မွာ ညီညြတ္မႈမရိွဘူး။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ႏုိင္ငံေရးမွာ ဥပမာဆုိရင္ ဗမာျပည္ကို တကယ္လို႔ ႏုိင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးေပးဖို႔ကိစၥျဖစ္လာေတာ့ ရွမ္းကေနၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ မပါခ်င္ဘူးဆုိရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ဘူး။ ရွမ္းေတြက ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ဗမာေတြထဲ မပါခ်င္ဘူးေျပာရင္ ဘယ္သူမွ မတတ္ႏုိင္ဘူး။ ပါခ်င္ေအာင္လုပ္ရင္ ရွမ္းျပည္သြားၿပီး လုပ္ၾက။ ရွမ္းေတြက ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ သေဘာထားေတြ သိလာမယ္ဆုိရင္ ဘယ္သူမွ မပါခ်င္ဘူး ဆုိတဲ့စကား ေျပာမွာမဟုတ္ဘူး။ အခုေတာ့ ရွမ္းေတြမပါခ်င္ဘူး ေျပာတယ္ဆုိ ရင္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ဘာတတ္ႏုိင္မလဲ ရွမ္းေတြနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ တုိ႔ ေပါင္းခ်င္လို႔ ရိွရင္ ရွမ္းျပည္ထဲမွာ သြားၿပီးေတာ့ အလုပ္လုပ္ၾက။ တကယ္ထိေရာက္တဲ့ အလုပ္က အဲဒီလိုလုပ္မွ ျဖစ္မယ္။ အလကား စကားေတြ ေျပာေနလို႔အပိုပဲ။ အလုပ္လုပ္ရင္ ေတာကိုပဲ သြားၾကဖို႔ လုိတာ …က်ဳပ္ေျပာ ခ်င္တယ္”
လူငယ္ေတြ အတြက္ မွာၾကားခဲ့ ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ထိုစကား၊ ထိုအမွာမ်ား ကို ေျပာၾကားစဥ္က ဆိုလွ်င္ အသက္ ၃ဝ ေက်ာ္ အရြယ္ လူရြယ္သာ ရွိပါေသးသည္။ တိုင္းျပည္ အတြက္ဆိုလွ်င္ က်ရာေနရာ ေရာက္ရာ အရပ္တြင္ ေနနိုင္ ေအာင္လည္း ေက်ာင္းသားဘဝကဆို လွ်င္ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာက္အအံု ခံုတန္းလ်ားေပၚ တြင္ အိပ္စက္ျခင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားဘဝမွ သခင္ ဘဝသို႔ အေရာက္တြင္လည္း ေရေက်ာ္ရွိ တို႔ဗမာ အစည္းအ႐ံုး ဌာနခ်ဳပ္ တြင္ ၾကမ္းပိုးမ်ား ျခင္မ်ားျဖင့္ နပန္းလံုး၍လည္းေကာင္း ေနထိုင္ခဲ့သလို ဂ်ပန္စစ္သင္ တန္းကာလ၊ ဗမာျပည္သိမ္း တိုက္ပြဲမ်ားတြင္လည္း ရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္အတူ ေရွ႕တန္းအထိ ပါဝင္တုိက္ခိုက္ခဲ့သည့္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ဦး ျဖစ္ပါသည္။
ယေန႔ေခတ္ လူငယ္မ်ား အတုယူ စံထားအပ္သည့္ ပုဂၢဳိလ္တစ္ဦးအျဖစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ၉၉ ႏွစ္ေျမာက္ ရာျပည့္အႀကိဳ ေမြးေန ႔အား ဂုဏ္ျပဳ တင္ဆက္လိုက္ျခင္း ျဖစ္ ပါသည္။
Popular Myanmar News Journal
No comments:
Post a Comment