ပါေဂ်ာင္လူသတ္ကုန္းမွ ပဲ့တင္သံမ်ား (အပိုင္း - ၁)

အရပ္ရွည္ရွည္ အသားျဖဴျဖဴ ေမး႐ိုးကားကားႏွင့္ ရယ္လိုက္လွ်င္ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး ၿပံဳးေနေအာင္ ရယ္တတ္သည္။ အသက္အရြယ္ကေတာ့ တစ္ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္၀န္းက်င္၊ ေခ်ာေမာ ခန္႔ညားေသာ လူငယ္ တစ္ဦးျဖစ္သည္။ စိတ္သေဘာထားေကာင္းၿပီး ကူညီ႐ိုင္းပင္းတတ္သည္။ သူ၏အမည္မွာ ေက်ာ္ေက်ာ္မင္း ျဖစ္သည္။

          သူႏွင့္ကၽြန္ေတာ္က တစ္ၿမိဳ႕တည္းသားမဟုတ္ေပမယ့္ သူ၏အေၾကာင္းကို ကၽြန္ ေတာ္ေကာင္းေကာင္းသိသည္။ သူ႕ကိုစသိေတာ့ အထက္တန္းေက်ာင္းသားအရြယ္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္သူ ခင္မင္ရင္းႏွီးပံုက ဆန္းသည္။ ျမန္မာျပည္တြင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ေသာ အခြင့္ထူးခံအာဏာရွင္ အစိုးရေတြကို ျပည္သူေတြက ေတာ္လွန္ျဖဳတ္ခ်ခဲ့ေသာအခ်ိန္မွာ စတင္သိခဲ့ၾကသည္။

          သူက ကန္႔ဘလူၿမိဳ႕ကခြပ္ေဒါင္းအလံေအာက္မွာ တာ၀န္ရွိတယ္ဟုခံယူၿပီး ေက်ာင္းသားသမဂၢမွာ ၀င္ေရာက္ သမိုင္းတာ၀န္ထမ္းေဆာင္သည္။ သူ႕ကိုယ္သူ အဘြားေပးေသာ ေရႊထုပ္ႀကီး အေမြရလာသလားထင္ရေလာက္ေအာင္ တစ္ၿမိဳ႕၀င္ တစ္ၿမိဳ႕ထြက္ တက္ႂကစြာျဖင့္ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားကို လိုက္လံ ႏိႈးေဆာ္စည္း႐ံုးေနသည္မွာ ထမင္းေမ့ ဟင္းေမ့။ ေပ်ာ္ရႊင္စြာျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ေသာ ႏိုင္ငံေရးအသိ ႏိုးၾကား႐ိုးသားေသာ လူငယ္တစ္ဦး ျဖစ္သည္။

          ကန္႔ဘလူၿမိဳ႕ကလာတိုင္း ကၽြန္ေတာ့္ အိမ္သို႔ ၀င္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ေတြ႕ၿပီးမွ မႏၲေလးသို႔ဆက္သြားသည္။ မႏၲေလးမွျပန္လာလွ်င္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ အိမ္သို႔၀င္ၿပီးမွ ကန္႔ဘလူၿမိဳ႕သို႔ သူျပန္ သည္။ ကန္႔ဘလူ၊ ဇီးကုန္း၊ ခင္ဦး၊ ထန္း ကုန္း၊ ၀က္လက္၊ ေရႊဘို  အစရွိေသာ ၿမိဳ႕မ်ားမွ သူငယ္ခ်င္းမ်ား စုစည္းၿပီး ေရႊဘိုခ႐ိုင္ေက်ာင္းသားသမဂၢကို လွ်ဳိ႕၀ွက္စြာ ဖြဲ႕စည္းကာ သမဂၢေၾကညာခ်က္မ်ားကို ျဖန္႔ေ၀ၾကသည္။

          မႏၲေလးၿမိဳ႕မွ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ား တြင္ျပဳလုပ္ေသာ အစည္းအေ၀းပြဲမ်ားသို႔ အၿမဲတမ္း သူသြားတတ္သည္။ မစိုးရိမ္၊ ျမ ေတာင္၊ အလယ္တိုက္ေက်ာင္းမ်ားကို သြားတတ္လာတတ္သည္။ မႏၲေလးမွ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုထြန္းေအာင္ ေက်ာ္၊ ကိုညီေက်ာ္တို႔ႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ၿပီး အလုပ္လုပ္သည္။ ABSDF အဆက္ အသြယ္မ်ားကို တင္မ်ဳိး (ဇီးကုန္း)ႏွင့္ အတူ လက္တြဲအလုပ္လုပ္ခဲ့သူျဖစ္သည္။

          ေရႊဘိုၿမိဳ႕၏ ေက်ာင္းသားသမဂၢကို ကိုးရက္ေန႔ (၉.၈.၈၈)မွာ အထက-၁၊ ၂၊ ၃ ေက်ာင္းမ်ားမွ အထက္တန္းေက်ာင္းသား မ်ားစုေပါင္းၿပီး ေရႊခ်က္သိုလ္ဘုရားတြင္  သပိတ္စခန္းတည္ပါသည္။ အစ ပထမေန႔ တြင္ အထက္တန္းေက်ာင္းသားတစ္ဆယ့္ ရွစ္ေယာက္သည္ ေရႊခ်က္သိုလ္ဘုရား၏ အေရွ႕ဘက္တြင္ရွိေသာ ပိဋကတ္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ ပုန္းေနၾကပါသည္။ ထို႔ေနာက္ အစီအစဥ္ဆြဲၿပီးမွ ၿမိဳ႕တြင္းသို႔ လွည့္လည္ ခ်ီတက္ၾကပါသည္။ ထိုလူငယ္ေလးမ်ားသည္ ႏိုင္ငံေရးအေတြ႕အႀကံဳ မရွိပါ။ ႐ိုးသားစြာျဖင့္ ျပည္သူတို႔၏ေရွ႕မွ မိမိ၏ အသက္ကိုပင္ ထည့္မတြက္ဘဲ ရပ္တည္ခဲ့ပါသည္။

          ဒုတိယေန႔ခ်ီတက္ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ပြဲ ကို ခ်မ္းသာႀကီးဘုရားတြင္ စုေ၀းၿပီးစတင္ ခဲ့ပါသည္။ ေနာက္ရက္ ခ်ီတက္ပြဲမ်ားကို ေရႊခ်က္သိုလ္ဘုရားတြင္ သပိတ္စခန္းဖြင့္ ၿပီး ေက်ာင္းသားလူငယ္ေလးမ်ားသည္ အိမ္မျပန္ေတာ့ဘဲ ညအိပ္ညေန ေနၾကပါ သည္။ ေရႊခ်က္သိုလ္ဘုရားႏွင့္ ကပ္လ်က္ ရွိေသာ ပိဋကတ္ေက်ာင္း၊ နတ္ေပး ေက်ာင္း၊ ေဂြးပင္ေက်ာင္း၊ ထိုဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းတို႔သည္ ေက်ာင္းသားလူငယ္က ေလးတို႔၏ လႈပ္ရွားသြားလာမႈမ်ားကို အားေပးၿပီး အႏြံတာခံခဲ့ပါသည္။

          စက္တင္ဘာလတြင္ သပိတ္စခန္း ေတြက်ဆံုးသြားပါသည္။ ထိုအခါ ေက်ာင္း သားလူငယ္ေလးမ်ားသည္လည္း တကြဲ တျပားစီျဖစ္သြားၾကပါသည္။ လက္ဖက္ ရည္ဆိုင္မ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏စုရပ္ ျဖစ္လာပါေတာ့သည္။ တစ္ေန႔တြင္ ကို ေမႊးေမႊး၊ ကိုေဇာ္၀င္း(ဆယ္ျပား)၊ ကိုေထြး၊                ကိုေအာင္မြန္၊ ကိုေအာင္မ်ဳိး (မႏုႆ)ႏွင့္ ညီညီသိန္းတို႔က ေက်ာင္းသားမ်ားစုစည္း ႏိုင္ရန္ ရည္ရြယ္၍ ေရႊဘိုၿမိဳ႕တြင္ “အမ်ဳိး သားႏိုင္ငံေရး ေက်ာင္းသားလူငယ္အဖြဲ႕ ” (အနကလ)ကို စတင္လုပ္ကိုင္ၾကသည္။ အမ်ဳိးသမီးေက်ာင္းသူ ႏွစ္ဦးျဖစ္ေသာ မစန္းစန္းႏု (RIT)ႏွင့္ မဥမၼာတို႔လည္း ၀ိုင္း၀န္းလုပ္ကိုင္ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္ တို႔က ဗကသလုပ္ငန္းမ်ားကို တစ္ဖက္မွ လုပ္ကိုင္ၾကပါသည္။ မႏၲေလးတကၠသိုလ္တြင္ ေက်ာင္းသားညီလာခံ က်င္းပ ပါသည္။ ရန္ကုန္မွ ဗထူးေအာင္၊ မိုးဟိန္း၊ ကိုညိဳထြန္း၊ ကိုရဲႏွင့္ အျခားအမည္ မသိေသာ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား တက္ေရာက္ ၾကပါသည္။ ေျမလတ္ေဒသမွ ေက်ာင္းသားမ်ား၊ မႏၲေလးမွ ကိုထြန္း ေအာင္ေက်ာ္၊ ကိုညီေက်ာ္၊ ကိုသန္႔ဇင္၊ အျခားအမည္မသိ ေက်ာင္းသားေက်ာင္း သူမ်ား၊ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွ ေက်ာင္း သားေက်ာင္းသူမ်ား  တက္ေရာက္ၾကပါ သည္။ ညီလာခံၿပီးလွ်င္ ကားမ်ားျဖင့္ ၃၅ လမ္းအတိုင္း ျပန္လာၿပီး မစိုးရိမ္ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းတြင္ ညအိပ္ၾကရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ကိုေထြး (မန္းတကၠသိုလ္)တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ညီလာခံသို႔ တက္ေရာက္ပါသည္။

          ထို႔ေနာက္ အထက္ျမန္မာျပည္တြင္ တစ္ၿမိဳ႕ၿပီးတစ္ၿမိဳ႕ ေက်ာင္းသားညီလာခံမ်ား ျပဳလုပ္က်င္းပပါသည္။ ၀က္လက္ၿမိဳ႕ ၌လည္း   က်င္းပပါသည္။ ဇရပ္ေပၚတြင္ ေက်ာင္းသားမ်ား အိပ္ၾကရပါသည္။ ကိုထြန္း ေအာင္ေက်ာ္လည္း အတူအိပ္ရသည္ကို သတိရမိပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ေရႊဘိုေကာ လိပ္တြင္ ေက်ာင္းသားညီလာခံ ျပဳလုပ္ပါ သည္။ မႏၲေလးမွ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ ႏွင့္ ကိုညီေက်ာ္တို႔ ႀကိဳတင္ေရာက္လာပါ သည္။ ေရႊဘိုၿမိဳ႕မွ ေက်ာင္းသားမ်ားျဖစ္ ေသာ ကိုေဇာ္၀င္း၊ ကိုေအာင္မြန္၊ ကိုေမႊး ေမႊး၊ ကိုေထြး၊ ကိုေအာင္မ်ဳိး (မႏုႆ)၊ ညီ ညီသိန္း၊ ေဇာ္ျမင့္၊ စံလင္း၊ ဖိုးခဲ၊ ကုလား ေဘာ္၊ တင္စိုးစိုးႏိုင္၊ ေအာင္ေအး၊ ဟန္ သိန္း၊  သန္႔ဇင္ (ေရႊဟသၤာ)၊ သိန္းတန္၊ ေမာ္စီ၊ မစန္းစန္းႏု၊ မဥမၼာ၊ လဲ့လဲ့မ်ဳိး၊ ယဥ္ ယဥ္ေရႊ၊ အျခား ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ အမ်ား အျပား တက္ေရာက္ၾကပါသည္။

          ထို႔ေနာက္ ေရႊဘိုၿမိဳ႕မွ ေက်ာင္းသား မ်ား တာ၀န္ယူၿပီး (အလံ၊ ပိုစတာ၊ တံဆိပ္) ခင္ဦးၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပသည္။ ခင္ဦး ၿမိဳ႕မွ ကိုညီညီသိန္း၊ ကိုမင္းေနာင္ႏွင့္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား တက္ ေရာက္ၾကပါ သည္။ ထို႔ေနာက္ ဇီးကုန္းၿမိဳ႕၊ ကန္႔ဘလူၿမိဳ႕၊ ေကာလင္းၿမိဳ႕မ်ားတို႔တြင္ က်င္းပၾကပါသည္။ ဇီးကုန္းၿမိဳ႕တြင္ ကိုလွ ျမင့္၊ ကိုသန္းေဌး၊ ၀င္းျမင့္၊ သိန္းထြန္းႏွင့္ အျခားေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား တက္ေရာက္ၾကပါသည္။ ကန္႔ဘလူၿမိဳ႕တြင္ ေက်ာ္ေက်ာ္မင္း၊ ျမတ္သူ၊ ခိုင္ထူး၊ မ်ဳိးေဇာ္၊ ဟန္၀င္းေအာင္၊ ေက်ာ္ေက်ာ္ႏိုင္ ႏွင့္ အျခား ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ား တက္ေရာက္ၾကပါသည္။ ေကာလင္းၿမိဳ႕ တြင္ ကိုဆန္းထြန္း၊ ဘဲဥ၊ ေအာင္မ်ဳိးဦး၊ ေ၀ေ၀ဦးႏွင့္ အျခား ေက်ာင္းသား ေက်ာင္း သူမ်ား တက္ေရာက္ၾကပါသည္။

ေတာခုိၿပီ

          ၁၉၈၉ ေက်ာင္းဖြင့္ရာသီ နီးလာခ်ိန္ တြင္ လႈပ္ရွားမႈမ်ား အရွိန္ေလ်ာ့သြားၿပီး  ကၽြန္ေတာ္လည္း န၀မတန္း တက္ေရာက္ ခဲ့သည္။ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီတြင္ န၀မတန္းစာေမးပြဲ ေျဖဆိုၿပီးေနာက္ အိမ္မွ ထြက္ခြာခဲ့ၿပီး တင္မ်ဳိး (ဇီးကုန္း)ႏွင့္အတူ ျမစ္ႀကီးနားသို႔သြားသည့္ ကုန္ရထားႀကီးႏွင့္ ဇီးကုန္းၿမိဳ႕မွ ထြက္ခြာခဲ့ ပါသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔ နံနက္ခင္းတြင္ နမၼားၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္ပါသည္။ နမၼားၿမိဳ႕တြင္ ေနေသာ ကိုေမာင္ေမာင္က ေနရာစီစဥ္ ေပးပါသည္။ လက္သီး၊ မိုးေ၀ (ေရဆင္း တကၠသိုလ္)တို႔ တိုက္တြင္ ညအိပ္ရပါ သည္။ အိမ္ရွင္ဦးေလးႏွင့္ အေဒၚတို႔ ႏွစ္ဦး စလံုး သေဘာ ေကာင္းပါသည္။ သူတို႔သား သံုးေယာက္စလံုး ABSDF တြင္ သမိုင္း တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ေနပါသည္။ နမၼားၿမိဳ႕ တြင္ သံုးညေလာက္ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ရပါ သည္။ ေတာထဲသို႔မသြားခင္ တစ္ညမွာ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္တင္မ်ဳိးသည္ ထမင္းဆိုင္တြင္ ထမင္း အတူစားၾကပါသည္။

          ေနာက္တစ္ေန႔မနက္တြင္ လက္ ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ၿပီး အိငယ္က လူႀကံဳရွိ ရာေနရာသို႔ လိုက္ပို႔ပါသည္။ ခရီးစတင္ၿပီ ဆိုကတည္းက တက္လိုက္ရသည့္ေတာင္။ တစ္ခါမွ မတက္ဖူးခဲ့၊ ယခုမွ နဖူးေတြ႕ ဒူး ေတြ႕ ႀကံဳရၿပီး ေန႔လယ္ ႏွစ္နာရီေလာက္မွ နမၼား ေရွ႕တန္းစခန္းကို ေရာက္သည္။ ေတာင္ေပၚတြင္ သစ္ပင္ႀကီးမ်ား၏အကိုင္းအခက္ေၾကာင့္ ေနေရာင္ကို မျမင္ ရေတာ့ေပ။ ညေနေစာင္းလာေတာ့ အ ေအးဓာတ္က တျဖည္းျဖည္း ပိုလာသည္။ ကၽြန္ေတာ္က ဒီလိုေတာင္ေပၚ ရာသီဥတု မ်ဳိးကို ယခုမွႀကံဳဖူးပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္ၿပီး မၾကာခင္မွာ ညေနစာ ထမင္း စားၾကပါသည္။ ယခုမွ ေန႔လယ္ပဲ ရွိေသး တယ္ဗ်ာဟု ေစာဒကတက္လိုက္ပါသည္။ သူတို႔က ရယ္ၾကပါသည္။

          “ေရႊဘိုသား၊ ဒီေနရာက မိဘအိမ္ မဟုတ္ဘူး။ ေရွ႕တန္းစစ္ေျမျပင္ေနရာ။ နံနက္စာကို ေျခာက္နာရီစားတယ္၊ ေန႔ လယ္စာကို တစ္နာရီ စားရတယ္။ ထမင္း စားၿပီး ကိုယ့္ေက်ာပိုးအိတ္ ကိုယ္သိမ္းၿပီး အသင့္အေနအထားေနရတယ္” လို႔ ေတာင္သာသား ေရဆင္းတကၠသိုလ္မွာ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ ကိုေအာင္ေက်ာ္ (ေသာင္းၫြန္႔) ရွင္းျပသည္။ သူတို႔ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္က ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း ရင္းႏွီးသြား သည္။ ခံယူခ်က္တူသူ လူငယ္ေတြပီပီ ႐ိုးသားပြင့္လင္းၾကပါသည္။ ေနာက္ တစ္ေယာက္က ကိုမိုးေ၀၊ နမၼားသား။ နမၼားၿမိဳ႕ေပၚတုန္းက သူတို႔တိုက္မွာ ကၽြန္ေတာ္အိပ္ရသည္။       ခင္ဗ်ားတို႔အိမ္ မွာကၽြန္ေတာ္အိပ္လာတာ ဟုေျပာေတာ့ သူ၀မ္းသာသြားသည္။

          ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားကို ကူညီ ရ၍ ဂုဏ္ယူေနပံုရသည္။ နမၼားပို႔စ္မွာ သူ တို႔ႏွစ္ေယာက္ပဲ ေတြ႕ရသည္။ က်န္တဲ့လူ မ်ားမွာ တပ္ရင္းျပန္သြားသည္ဟု ေျပာျပ ပါသည္။ ေနာက္ၿပီး မဟာမိတ္ေက အိုင္ ေအက တပ္စိတ္သံုးစိတ္ေလာက္ ရွိမည္ ထင္သည္။ ညအိပ္ေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ ေယာက္ႏွင့္ တဲတစ္တဲတည္းမွာ အတူတူ အိပ္ရပါသည္။ ကိုမိုးေ၀ကလည္း ေရဆင္း တကၠသိုလ္ ကျဖစ္ၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က ေက်ာင္းကတည္းက သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္ သည္။ ကၽြန္ေတာ့္အရင္ တစ္ပတ္ေလာက္ က မၲေလးမွ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္၊ ကိုေအာင္ႏိုင္ (အနကလ)တို႔ ေရာက္လာ သည္ဟု ေျပာျပပါသည္။

          စစ္သင္တန္း မတက္ရေသး၍ ကၽြန္ေတာ္ လိုက္ေလ်ာညီေထြမရွိပါ။ ေရ ခပ္ရတာကိုက မလြယ္ပါ။ ၀ါးလံုးျခမ္းကို ေရတံေလွ်ာက္လုပ္ၿပီး ေတာင္ေပၚမွ စိမ့္က်လာသည့္ေရကို ခံယူရပါသည္။ ေလးေပခန္႔ရွည္ေသာ ၀ါးက်ည္ေတာက္ ထဲ ေရထည့္ၿပီး ပခံုးကိုမွီကာ လက္တစ္ ဖက္က ၀ါးက်ည္ေတာက္ကို ေအာက္က မၿပီးေတာင္ေပၚသို႔မတ္ေစာက္ေစာက္ ျပန္တက္ရသည္မွာအလြန္ပင္ပန္းပါသည္။

          ေနာက္ေန႔တြင္ တပ္ရင္းသို႔သြား မည့္ ေကအိုင္ေအလူႀကံဳႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ထည့္လိုက္ပါသည္။ ေတာင္ေပၚ တက္ လိုက္ဆင္းလိုက္ႏွင့္ ေန႔၀က္ခရီးေလာက္ ေလွ်ာက္ၿပီးေတာ့ အင္ဂ်ဳံဟုေခၚေသာ ရြာ ႀကီးတစ္ရြာသို႔ေရာက္ပါသည္။ ထိုရြာတြင္ ေအာင္ေဆြဦး ေခါင္းေဆာင္ေသာ ေက်ာင္းသားစစ္ေၾကာင္း စခန္းခ်ေနပါသည္။ 

          ထိုရြာတြင္ သံုးရက္ေလာက္ေနၿပီး တပ္ရင္း - ၅ သို႔ ျပန္ၾကပါသည္။ တပ္ ရင္း-၅ သည္ မိုးညႇင္းပို႔စ္၊ နမၼားပို႔စ္၊ ဆားေမွာ္ ပို႔စ္တို႔ဆံုရာ ေကာက္ေကြ႕ေခ်ာင္းေဘး တြင္ ရွိေသာ ေကာက္ေကြ႕လြင္ျပင္တြင္ တပ္ရင္းတည္ထားပါသည္။ ေကအိုင္ေအ တပ္ႏွင့္ ေက်ာင္းသားတပ္တို႔ အတူတြဲၿပီး ေနထိုင္ရပါသည္။ ေက်ာင္းသားတပ္၏ ႐ံုးအဖြဲ႕မွဴးတာ၀န္ခံမွာ ညီညီလြင္ျဖစ္ ပါသည္။

          တပ္ရင္းစခန္းတြင္ ေအးေအး ေဆးေဆးေနရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္က ေဖေဖာ္၀ါရီလ တစ္ဆယ့္ငါးရက္၀န္းက်င္ တြင္ တပ္ရင္း-၅ သို႔ေရာက္ပါသည္။ ကၽြန္ ေတာ္ေရာက္ၿပီး တစ္လ၀န္းက်င္ရွိေသာ အခါ ေက်ာ္ေက်ာ္မင္း၊ တင္မ်ဳိး၊ ခိုင္ထူး၊ မ်ဳိးေဇာ္၊ ျမတ္သူ၊ ၀င္းျမင့္၊ သိန္းထြန္း စသည့္ လူငယ္က ေလးမ်ား စုေပါင္းၿပီး ကန္႔ဘလူ၊ ဇီးကုန္းမွ ေက်ာင္းသား လူငယ္ ကေလးမ်ားသည္ ABSDF တပ္ရင္း-၅ သို႔ ေရာက္ရွိလာပါသည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျပန္ေတြ႕ၾကေတာ့ ေပ်ာ္လိုက္ၾကတာ၊ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာကို ကိုယ္တိုင္ ပါ၀င္ခြင့္ ရရွိေသာေၾကာင့္ မိမိ၏အသက္ကိုပင္ ထည့္ၿပီး မစဥ္းစားမိဘဲ ငယ္ရြယ္သူတို႔၏ သဘာ၀စ႐ိုက္အတိုင္း အနစ္နာခံရသည္ ဟု ေပးဆပ္ၾကရသည္ဟု မေအာက္ေမ့ဘဲ ႐ိုးသားစြာျဖင့္ မိမိေရြး ခ်ယ္ခဲ့ေသာလမ္းကို အတူတူလက္တြဲၿပီး ေလွ်ာက္ျဖစ္ခဲ့ၾက သည္။ ေကာလင္းၿမိဳ႕မွ ေက်ာင္းသူကေလး ေ၀ေ၀ဦးေပးလိုက္သည့္ ႏို႔မႈန္႔ျဖင့္ျပဳလုပ္ ထားေသာ ရိကၡာေျခာက္မႈန္႔ကို ညေရာက္ လွ်င္ တဲအတြင္း၌ သူငယ္ခ်င္းမ်ား စုၿပီး ၀ိုင္းဖြဲ႕စကားေျပာရင္း လုစားၾကပါသည္။

          ထိုေက်ာင္းသူကေလးကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မရင္းႏွီးပါ။ သို႔ေသာ္ ကန္႔ဘလူ ေက်ာင္းသားညီလာခံတြင္ သူ မိန္႔ခြန္း တက္ေျပာေနစဥ္ လက္ခုပ္သံတေျဖာင္း ေျဖာင္းျဖင့္ အားေပးခ်ီးေျမႇာက္သံကို ေတာ့ ျပန္လည္သတိရမိပါသည္။ တပ္ရင္း ၅ တြင္ လအနည္းငယ္ၾကာေနၿပီးေနာက္ လိုင္ဇာဌာနခ်ဳပ္သို႔ သြားမည့္ စစ္ေၾကာင္း ႏွင့္အတူ လိုက္သြားရပါသည္။ တပ္ရင္းမွ နံနက္ပိုင္းတြင္ စစ္ေၾကာင္းထြက္ပါသည္။ ကိုင္းေတာလြင္ျပင္မေရာက္ခင္ ေတာတန္း အစပ္တြင္ တပ္ရင္း- ၁၁ သို႔ သြားသည့္ လမ္းခြဲရွိပါသည္။ ထိုလမ္းခြဲအေရာက္တြင္ ကၽြန္ေတာ္ဖ်ားေန၍ စစ္ေၾကာင္းႏွင့္ အတူတူ လိုက္ပါလာေသာ တပ္ရင္း-၁၁ တာ၀န္ခံ ဗိုလ္သာဓု (ရန္ကုန္)ႏွင့္အဖြဲ႕က တပ္ရင္း- ၁၁ သို႔ ေခၚသြားပါသည္။

          သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ဌာနခ်ဳပ္သို႔ စစ္ ေၾကာင္းႏွင့္အတူ လိုက္ပါသြားပါသည္။  ထုိအခ်ိန္မွစ၍ ေက်ာ္ေက်ာ္မင္းႏွင့္ မေတြ႕ရေတာ့။ တပ္ရင္း-၁၁သည္ မိုးေကာင္းေခ်ာင္းေဘးတြင္ တည္ရွိၿပီး ေကအိုင္ေအႏွင့္အတူတူ တြဲေနပါသည္။ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႕မ်ားကို ေတာင္ကုန္း သီးသန္႔ေပးထားပါသည္။ေက်ာင္းသားမ်ား သည္ အရပ္ေဒသအသီး သီးမွ ျဖစ္ပါသည္။ ဗိုလ္သာဓု၊ ဘိုထီး (ရန္ကုန္)၊ အာတီစိုး၊ ေက်ာ္တင့္၊ ေဇာ္မင္းဦး၊ ဖိုးဆန္း၊ ေရႊက်ီး၊ ၿဖိဳးကို၊ ႏိုင္ေဇာ္လတ္ (ျမစ္ႀကီးနား)၊ ကိုမင္းေဌး၊ ဆန္းထြန္း (မိုးေကာင္း)၊ တင္ျမင့္ (မိုးညႇင္း)၊ ငမန္း (ဗန္းေမာ္)၊ ေအာင္မ်ဳိးဦး (ေကာလင္း)၊ (ေ၀ေ၀ဦး၏ အစ္ကို) ျဖစ္ပါသည္။

          ကၽြန္ေတာ့္ကို စစ္ယူနီေဖာင္းအက်ႌ အသစ္ေတြ ထုတ္ေပးပါသည္။ တပ္ရင္း-၁၁ မွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ကၽြန္ေတာ့္ကို ခိုင္ႀကီး ဟုေခၚၾကပါသည္။ စစ္သင္တန္း မတက္ရေသးသူဆို၍ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ပဲရွိပါသည္။ က်န္သူငယ္ခ်င္း မ်ားက စစ္ေရးတာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ေနရ ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဘာတာ၀န္မွ် မရွိ၊ ေအးေအးေဆးေဆး လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ေနရပါသည္။ စစ္ဆင္ေရးကာလ တြင္ တပ္ရင္း ၁၁ ေနရာတြင္ မေနေတာ့ဘဲ မိုးေကာင္း ေခ်ာင္းေဘးတစ္ေလွ်ာက္ ေနရာေရႊ႕ၿပီး ေနပါသည္။

          ကၽြန္ေတာ့္ကို ေကအိုင္ေအတပ္ရင္း မွဴးထံ အပ္ပါသည္။ စစ္ဆင္ေရးကာလ အခ်ိန္တြင္ တိုက္ခိုက္ေရးအဖြဲ႕ႏွင့္ ေရွာင္ တိမ္းစစ္ေၾကာင္းႏွစ္ဖြဲ႕ ခြဲထားပါသည္။ ေကအိုင္ေအ တပ္ရင္းမွဴးမွာ အသက္ငါး ဆယ္၀န္းက်င္ဟု ထင္ရပါသည္။ အသား ညိဳညိဳႏွင့္ အလြန္ေတာင့္တင္းခိုင္မာသူ ျဖစ္ပါသည္။ သူ၏အမည္မွာဒူဂၽြန္လဆန္ ေအာင္ျဖစ္ပါသည္။ ဓာတ္ဆီေျခာက္ဂါလံ ပံုးႏွစ္ပံုးကို ေရအျပည့္ထည့္ဆြဲၿပီး မိုး ေကာင္းေခ်ာင္းေဘးတြင္ ေခါက္တံု႔ ေခါက္ ျပန္ လမ္းေလွ်ာက္ကာ က်န္းမာေရး ေလ့ က်င့္ခန္းျပဳလုပ္သူျဖစ္ပါသည္။ ထမင္းကို တပ္ရင္းမွဴးဇနီးႏွင့္ အဖြဲ႕က ေကၽြးပါသည္။ ဒူဂၽြန္လဆန္ေအာင္၏ဇနီးက တစ္ညတြင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ တိုက္ပါ သည္။ ေတာထဲေရာက္ကတည္းက လက္ ဖက္ရည္ေသာက္ဖို႔မေျပာႏွင့္ ျမင္ေတာင္ မျမင္ဖူးပါ။ ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက တစ္ေန႔ကို လက္ဖက္ရည္သံုးခြက္ အနည္း ဆံုးေသာက္ခဲ့သည့္အက်င့္ရွိေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္ မေသာက္ရတာၾကာၿပီမို႔ ေကာ္ဖီသည္ အရသာ ရွိလွပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရွာင္တိမ္း စစ္ေၾကာင္း ထံသို႔ ဒဏ္ရာရသူမ်ားကို ျပန္သယ္လာ ၾကပါသည္။ သစ္ကိုင္းကို ေစာင္ႏွင့္ပုခက္ ပံုစံျပဳလုပ္ၿပီး ေရွ႕ေနာက္တစ္လွည့္စီ လူလဲကာ ထမ္းေခၚ လာပါသည္။

          ညခရီးမ်ား ဆက္တိုက္သြားရပါ သည္။ မျမင္မစမ္းႏွင့္ ခလုတ္ခဏခဏ တိုက္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္က ညခရီးကို မသြားခ်င္ပါ။ လမ္းေလွ်ာက္ရတာ ခက္ခဲ ပါသည္။ ဖိနပ္ကလည္း စစ္ကင္းပတ္ မဟုတ္ပါ။ ေျခညႇပ္ဖိနပ္စီးထားေသာ ေၾကာင့္ သြားရလာရတာ အဆင္မေျပပါ။ တစ္ေနရာတြင္ ရြံ႕ ဗြက္အိုင္ကေလးကို ျဖတ္ေက်ာ္ေသာအခါ ဖိနပ္တစ္ဖက္ ကၽြတ္က်န္ခဲ့ပါသည္။ လူေတြ တစ္ေယာက္ ၿပီး တစ္ေယာက္ျဖတ္သြားသျဖင့္ အလြန္ ရွာရခက္ပါသည္။ လူနာထမ္းလာေသာ အဖြဲ႕ပင္ ေက်ာ္သြားပါသည္။ ဖိနပ္က ရွာ မေတြ႕ ေသးပါ။ စစ္ေၾကာင္း၏ေနာက္ခ်န္ တပ္စိတ္ပင္မီလာပါသည္။ ဗြက္အိုင္ထဲ တြင္ နစ္ျမဳပ္ေနေသာ ဖိနပ္တစ္ဖက္ကို ပစ္ထားခဲ့ရပါသည္။ ေျခေထာက္တစ္ဖက္ တြင္ ဖိနပ္မပါ ဘဲ ညခရီးေလွ်ာက္ရသည္မွာ အလြန္ခက္ခဲပါသည္။ တစ္ေနရာတြင္ စပါးရိတ္ထားေသာ လယ္ကြင္းကဲ့သို႔ ေကာက္႐ိုးငုတ္တိုမ်ား ေထာင္ေနေသာ ေျမကြက္ႏွစ္ကြက္ကို ေမွာင္ႀကီးမည္းႀကီး ထဲတြင္ ျဖတ္ေလွ်ာက္ ရေသာအခါ မျမင္မစမ္းျဖင့္ ေျခဖ၀ါးကို ငုတ္ထိုးခံရသည္ မွာ အလြန္နာက်င္ပါသည္။

          စစ္ေၾကာင္းေရွာင္ရ၊ မျမင္မစမ္းဘဲ ညခရီးေတြေလွ်ာက္ရႏွင့္ ေတာ္ေတာ္ ေလး ဒုကၡေရာက္ရပါသည္။ မိုးေကာင္း ေခ်ာင္းႏွင့္ ဧရာ၀တီျမစ္အၾကားတြင္ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ေျပာင္းေရႊ႕ ေနရပါသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ လိုင္ဇာသို႔ သြားမည့္ ေကအိုင္ေအလူႀကံဳႏွင့္ ကၽြန္ ေတာ့္ကို ထည့္ေပးလိုက္ပါသည္။

          ဧရာ၀တီျမစ္ကို စက္ေလွျဖင့္ကူးၿပီး လွ်င္ ရွမ္းရြာကိုျဖတ္ကာ ေနာင္လာပါသို႔ ေရာက္ပါသည္။ ေနာင္လာပါတြင္ ကၽြန္ ေတာ္ ေနမေကာင္းျဖစ္၍ ေကအိုင္ေအ ေဆး႐ံုသို႔တက္ရပါသည္။ ကသာမွ ကိုေအးျမင့္ႏွင့္ ဘဲေလး(မံုရြာ)တို႔မွ ေဆး႐ံုသို႔ လိုက္ပို႔ပါသည္။ ေနာင္လာပါ တြင္ ႏွစ္လနီးပါးခန္႔ေနၿပီးေနာက္ ပါေဂ်ာင္ေဒသ၊ လိုင္ဇာဌာနခ်ဳပ္သို႔ လူႀကံဳျဖင့္ ထည့္ေပးလိုက္ပါသည္။ ကၽြန္ ေတာ္တို႔သည္ ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္သို႔ ႀကိဳး တံ တားျဖင့္ ကူးကာ တ႐ုတ္ျပည္ဘက္မွ တက္ၾကပါသည္။ ညေနေလးနာရီ၀န္း က်င္ေလာက္တြင္ ပါေဂ်ာင္သို႔ေရာက္ပါ သည္။ ပါေဂ်ာင္တြင္ လအနည္းငယ္ ေလာက္ေနရၿပီး စစ္သင္တန္းကို တပ္ရင္း- ၅ တြင္ ေပးမည္ဆိုေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ ေတာ္တို႔တစ္ေတြသည္ ဗဟိုမွ ျပန္ဆင္း လာၾကပါသည္။

          ကန္႔ဘလူ၊ ဇီးကုန္းအုပ္စုအျဖစ္ မံုရြာၿမိဳ႕မွ ေက်ာင္းသားလူငယ္ကိုးဦးလည္း ပါ လာပါသည္။ ေအာင္မြန္၊ ျမင့္ေဇာ္၊ ထြန္း ထြန္းစိုး၊ ျမင့္ႏိုင္၊ ေက်ာ္ေက်ာ္ဦး၊ ေပၚဦး။ အမည္ မမွတ္မိေသာ အျခားသူငယ္ခ်င္းမ်ား လည္းလိုက္လာပါသည္။ ဧရာ၀တီျမစ္ အေရွ႕ ဘက္မွ စက္ေလွျဖင့္ကူးကာ အေနာက္ ဘက္ျခမ္းရွိ ငွက္ေပ်ာေတာေက်းရြာတြင္ ဆိုက္ကပ္ပါသည္။ ထိုမွတစ္ဖန္ မိုးေကာင္း ေခ်ာင္းအတိုင္းလာကာ ကခ်င္ရြာတြင္ ည အိပ္ရပါသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္တြင္ တပ္ရင္း-၅ သို႔ ထြက္ခြာခဲ့ပါသည္။ တပ္ ရင္း - ၅ တြင္ စစ္သင္တန္းတက္ၿပီးေသာ အခါ တာ၀န္ခံ ကိုေအာင္ေဆြဦးက ကၽြန္ ေတာ့္ကို ႐ံုးအဖြဲ႕သို႔ ပို႔လိုက္ပါသည္။ ႐ံုးတာ ၀န္ခံမွာ ညီညီလြင္ (၀န္းသို)ျဖစ္ပါသည္။

          ရိကၡာအတြက္ ဆန္ထမ္းကို အလွည့္က်လိုက္ရပါသည္။ ဆန္ဂိုေဒါင္ ရွိရာသို႔ ဆန္သယ္သြားရပါသည္။ မနက္ ေစာေစာသြားရၿပီး ညေနေစာင္းမွ ျပန္ ေရာက္ပါ သည္။ ေျမနီေတာင္ဘက္သို႔ ဆန္သြားသယ္ရလွ်င္ လမ္းမွာ တစ္ည အိပ္ရပါသည္။ အျပန္လမ္းက်လွ်င္လည္း လမ္းမွာ တစ္ညအိပ္ရၿပီး ညေနေစာင္းမွ ျပန္ေရာက္ပါသည္။ ဆန္မထမ္းရလွ်င္ ၀ါးခုတ္၊ ႐ံုးပင္ခုတ္လုပ္ရပါသည္။ ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္မ်ားတြင္ ရာသီ အလိုက္ သယ္ယူရမည့္ ပစၥည္းမ်ားရွိပါ သည္။ မျဖစ္မေန သယ္ရမည့္ပစၥည္းမ်ား ကေတာ့ ယူနီေဖာင္းႏွစ္စံု၊ အရပ္၀တ္ တစ္စံု၊ ဟန္းေကာတစ္လံုး၊ ဆန္စလြယ္ တစ္ခု၊ မီးျခစ္တစ္လံုး၊ ဖေယာင္းတိုင္၊ ဓား တစ္ေခ်ာင္း၊ ညႇပ္ဖိနပ္တစ္ရံ၊ ဆား တစ္ထုပ္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

                                                                                                                 အပိုင္း(၂) ဆက္ရန္